Foto van Nico Vereecken
Het is een veel groter geschenk om te mogen geven dan om te ontvangen!
Dankbaarheid
Zaterdag 14 maart 2020 zal ik nooit vergeten. Mijn longen hadden zich na een deugddoende skivakantie in Frankrijk volgezogen met gezonde berglucht, maar lang zou het effect van deze zuurstofbom niet duren. Die bewuste zaterdag bracht de ziekenwagen mij naar het UZ in Gent waar ik te horen kreeg dat mijn leven aan een zijden draadje hing. Een mysterieus en agressief virus, evenwel met wonderlijke uitsteeksels was mijn lichaam binnengedrongen en had zijn perfecte gastheer gevonden. De zeven dagen dat ik verbleef op de dienst intensieve zorgen waren misschien wel de meest ingrijpende en tegelijk meest warme in mijn leven. Op die korte tijd ontstond er tussen mij en de zorgverleners een innige, emotionele band. Het waren de enige mensen die ik lijfelijk mocht zien. Nu ja, ‘mensen’? Het leken eerder astronauten in een sciencefictionfilm, ver van mijn bed. Maar ze stonden aan mijn bedeinde. Vlakbij. Voordat ze mijn kamer mochten betreden, dienden ze zich te voorzien van schoenovertrekken, een beschermingsschort, handschoenen, een mondkapje, een gezichtsscherm en een veiligheidsbril. Misschien vergeet ik nog een attribuut. Telkens opnieuw moesten ze zich concentreren om geen enkele stap over te slaan. Deze nieuwe regels waren niet niks maar noodzakelijk voor hun eigen veiligheid.
Video afspelen
Ik moest wel een bijzonder gevaarlijk iemand zijn. Ondanks de onzekerheid voor hun eigen gezondheid, kwamen ze altijd met een glimlach op hun gezicht de kamer binnen. Ik kon hun glimlach niet zien, maar ik voelde hem. Ze lachten met hun ogen. Ik kan niet beschrijven hoe troostend en geruststellend hun bemoedigende woorden op dat moment waren, want er flitsten allerlei akelige beelden doorheen mijn warrige hoofd. Mijn lichaam was uitgeput, mijn stem zwak en mijn spieren voelden als verlamd. Het leek alsof ik in een diepe, zwarte put werd gezogen en het mij aan kracht ontbrak om eruit te klauteren. Was ik langzaam aan het wegglijden uit deze wereld? Was dit doodgaan? In gedachten zag ik mijn moeder, mijn echtgenote en mijn kinderen. Ik mocht hen niet in de steek laten en moest de strijd aangaan tegen een virus dat de hele wereld zou veranderen.
En ik had geluk! Ik was in goede handen en de honderden berichten van kennissen en vrienden die mijn gsm oververhitten, hebben mij energie gegeven en mij erdoor gehaald.
Omwille van die speciale en unieke verbondenheid, de niet aflatende zorg en vriendelijkheid, kan ik en vele anderen, de zorgverleners niet genoeg bedanken.
Dank aan alle astronauten. Ik zie jullie graag.
Video afspelen
In beeld en woord
Ik had mezelf beloofd om deze mooie mensen uit naam van de gehele maatschappij te bedanken. In het dagelijks leven ben ik modefotograaf en mijn passie is ‘met liefde en respect mensen in beeld brengen’, in alle eerlijkheid en vertrouwen. Voor dit project heb ik mijn team van zorgverleners voor de lens uitgenodigd en hun verhalen vastgelegd in audioboodschappen. Nu, bijna twee jaar later, is dit uitgegroeid tot een bijzonder project van dank met veel portretten ‘achter glas’ en ontroerende audioboodschappen van uitzonderlijke persoonlijkheden. De onvoorwaardelijke zorg en een samenleving die door de pandemie tot in haar kern ontwricht werd, gaf mij de kracht en energie om hierover een pakkende tentoonstelling te organiseren en een onvergetelijk fotoboek te ontwerpen.
Beide projecten zijn een weerspiegeling van ervaringen, emoties en dankwoorden over een gebeurtenis die ons allemaal beroerd heeft. De verhalen die gekoppeld zijn aan de portretten kunnen tijdens de tentoonstelling via een korte audioboodschap beluisterd worden.
Tentoonstelling : Bank Van Breda - Ledeganckkaai 7 - Antwerpen
van 09/01/23 tem 16/02/2023
Doel met impact
Hoe fijn zou het zijn, om met onze boodschap van dankbaarheid ook een andere zorg/jeugdorganisatie te kunnen helpen? Mijn kennismaking met Chris Van Lysebetten, bezieler van vzw Habbekrats heeft me aangegrepen en liet me niet los. Hij heeft er zijn levenswerk van gemaakt om jongeren die een moeilijke tijd doormaken of in nood verkeren, te ondersteunen. Hij biedt deze jongeren de mogelijkheid om naar een gezellige ontmoetingsplaats te komen, waar ze met open armen worden ontvangen, waar hun problemen bespreekbaar worden en de begeleiding uitzonderlijk is. Habbekrats hoopt op deze manier jongeren die nood hebben aan een gemoedelijke plek en een luisterend oor, bij te staan en mee op weg te helpen naar een betere toekomst in deze ingewikkelde wereld.
Video afspelen
Word Sponsor
Voel jij de drang om ook via deze weg je dankbaarheid te tonen, dan is het nu het moment om in actie te schieten. Bij een sponsoring vanaf 1.000€, ontvang je 10 boeken als geschenk.
Ben je geïnteresseerd, SUPER!
Je kan me hiervoor ook altijd mailen info@zebrakidsfoundation.be